Avustralya'da çok geniş bir gazete, radyo ve televizyon yelpazesi etkindir. Her hafta toplam 27 milyon gazete alınır ve bu rakam Avustralyalıları dünyanın en çok okuyan insanları arasına sokar (Kanada ve Fransa'nın iki katı). 52 değişik dilde radyo yayını vardır. Büyük şehirlerde ortalama beş ulusal televizyon kanalı ile iki uydu ağı izlenir. Ama tüm bu medya kanallılarının mülkiyetinin sadece bir iki girişimcide bulunması ilginçtir. Editörlük kararlarının nasıl belirlendiği meçhuldür. Eski televizyon patronlarından biri, gösterilmesi kesinlikle yasaklanacak filmleri getirtip, bunlar ekrandan men edilince yerlerine kendi atlarının koştuğu yarışları yayınlamasıyla bilinirdi.Federal hükümet bu medya baronlarıyla sıkı ilişkiler içindedir ve iki ulusal uydu ağını da kontrol eder. Bazılarına göre Avustralya medyası dünyanın en güdümlü medyasıdır.

Gazeteler

"Australian" güçlü bir hafta sonu eki de olan yüksek tirajlı ve en geniş coğrafyada okuyucuya ulaşan bir gazetedir. Ama en kaliteli günlük gazeteler bölgesel yayınlardır. Sidney Morning Herald ve Melbourne Age, Adelaide Advertiser, Brisbane Courier Mail hem ilkeli hem de yüksek tirajlı gazetelerdir. Biz Türkler için pek önemli olmayan ama İngiliz turistlerin sürekli yineledikleri bir eleştiri, Avustralya gazetelerinin sadece Avustralya'dan bahsetmesi ve dış haberlerin pek yer tutmamasıdır. Pomilere göre Avustralya basınında İngiltere ile ilgili sadece iç karartan haberler yayınlanmaktadır. Bulvar gazeteleri pek okunmaz. Bir çok kasabanın haftalık yerel bir gazetesi vardır. En küçük köyler dahi bir bülten olsun yayınlamaktan geri kalmazlar.

Haftalık dergiler günlük gazetelerden daha bağımsız gözükürler. Australian Financial Review Cumaları çıkar. Bulletin ise Newsweek'ten yasal aktarmalar yapar ve dış haberler bazında iyi bir dergidir. 

Yabancı gazeteleri şehir merkezlerindeki gazetecilerden ve konsolosluk kütüphanelerinden bulabilirisiniz ama bunlar İngiliz ve Amerikan gazeteleridir. Türkiye'de ne olup bittiğini çok merak ediyorsanız en iyi yol internet gibi gözükmektedir.

Radyo

Avustralya'da bir sürü radyo vardır. Ulusal ağ ABC tarafından (Aunty olarak da bilinir) işletilir.Lisans bedelleri 1974'te iptal edilmiş ve ABC radyo/televizyonu tamamen devlet tarafından finanse edilir hale gelmiştir. ABC'deki Daybreak adlı sabah 6.00'da yayına giren program tam bir klasik güne başlama programıdır. Avustralya'dan ve dış dünyadan haber aktarır, aralarda klasik müzik yayını yapar. ABC'yi TRT'ye benzetebiliriz. Ulusal ABC gençlik istasyonu ise Indie ve Alternatif müzik yayını yapan bir radyodur. 

Ama çok Avustralyalı ABC'nin Daybreak adlı programıyla güne başlar. Bir çok insan ABC'nin düzgün tonlarına ve yüksek teknik standartlarına sahip olmayan yerel radyo istasyonlarını dinler. Son gelişmeleri ve pop müziği harmanlayan programlar çok tutulur. Bu programlarda trafik ve hava durumu güncellemeleri de bulunur. Şehirlerde birbirleriyle rekabet eden böyle düzinelerce radyo istasyonu vardır. (bir trafik sunucusunun arka planda helikopter sesiyle stüdyodan sanki uçuyormuş izlenimi vererek trafik yayını yapması sık rastlanan ve bilinen bir olgudur) Radyonun merkezinin neresi olduğu işaretinden anlaşılabilir. İlk numara eyaletin kodunu temsil eder. 2UE Sidney, 3CR Melbourne istasyonudur.

Pop ve Rock'a ilave olarak diğer tüm müzik türleri de çeşitli istasyonlardan dinlenebilir. AM'de yayın yapan bir kaç kanal stereo yayına sahiptirler ama FM Stereo kalitesinde değildirler. Canlı bağlantılar boldur. Bir çok ünlü spiker veDJ birbirlerin ve telefonla canlı bağlantıya katılan insanları aşağılayarak prim yapmaya çalışırlar. Daha muhafazakar istasyonlar da vardır. Bunlar etnik konular, kadın hakları ve yerel bilgileri müzikle harmanlayarak yayın yaparlar. Spor programları ise Türkiye'dekilerin tıpkısıdır. Spor yorumcularının küfürlere kadar varan yorumları ve gariplikleri neşeyle izlenebilir. 

Avustralya radyolarına çok fazla güvenilmemelidir. Çünkü bu özel radyolar rating kapabilmek uğruna bir sohbet programını yarıda kesip Rock müzik yayınına başlamakta bir gariplik görmeyecek kadar oynaktırlar.

Televizyon

Büyük şehirlerdeki televizyonlarda arkası yarınlar, sohbetler, sansasyonel haber programları sık yayınlansa da spor programları olmaz olmaz unsuru teşkil ederler. Devlet destekli ABC de rating için özel kanallar gibi bu tür programları yayınlasa da özellikle Avustralya bitki örtüsü ve hayvan türleri ile ilgili belgeselleri de yayınlamaya devam eder. ABC band pozisyonu sebebiyle "İki" olarak da bilinir. Diğer kanallar "yedi" ve "dokuz" bandından çıkarlar.

SBS (Özel Haber Servisi) bir diğer devlet destekli istasyondur ve UHF bandından yayın yapar. SBS'de kaliteli belgeseller, sanat programları ve nitelikli filmler izlenebilir (Tıpkı TRT 2 gibi). ABC ve SBS kanalları hariç tüm kanallarda reklam bombardımanı olur. Reklamlar, kanalın kendi reklamları da dahil olmak üzere, yayın süresinin beşte birini kapsarlar.

Pubların ve kulüplerin çoğunda uydu kanalları bulunur (Türk televizyonları da buralarda çıkar ama pek fazla izlenmez tabi). Super Station ve Sky Channel öne çıkan spor olayları ve rock müzik klipleri yayınlarlar. Bu kanalların akışı günlük gazetelerde verilir. TV Week dergisinde haftalık yayın akışı izlenebilir (Her eyalet için ayrı basılır). Ülkenin genişliği sebebiyle Batı yarısında ulusal programlar daha erken yayına girerler.

Türkiye'de Brezilya dizisi tabir edilen ama şimdilerde yerli yapımların da kervana katıldığı arkası yarın tipi diziler çok Avustralya'da çok popülerdir. Neighbours ve Home and Away dizileri dünyaca ünlü olmuşlardır. Avustralya televizyonları hem yerli yapımları hem de ithal dizileri çok severler. En çok işlenen konular sörf, karşılıksız aşk ve çaresiz hastalıklardır. Daha nitelikli diziler ve filmler eğer sinemada iş yapmışlarsa televizyonda da izlenirler. Avustralya televizyonunda rahatsızlık verecek ölçüde bir çıplaklık görülmez.

Spor programları kraldır demiştim. Ama bu popülariteden dolayı en çok reklam saldırısına da onlar uğrarlar. Örneğin kriket maçlarında tamamlanan her vuruştan ya da her top kaybından sonra reklam girer. Bazen ekranın altından dahi reklamlar geçer. Televizyonlar saatte 13 dakikalık reklam süresini doldurabilmek için bazen oyunun en kritik anlarını kesmekten kaçınmazlar.